Belki Yarınlara Umut Olurum

Sesini kaybetmiş bir rüzgar,
Sessiz çığlıklara gebe bir yağmur,
Sürprizlerle dolu gün doğumları yaşanıyor aslında her gün,
Konuları çalıntı, tersine çevrilmiş,
Terse dönmüş kafiyesiz cümleler.

Umutları vardır insanların,
Avuçlarında mayalanmış yarınları,
Dünden kalan yarımlıkları,
Sokağında karanlık çöktükten sonra,
Yas tutarlar sessiz çığlıklar atarak.

Paragrafları vardır insanların,
Gerçeğe gebedir yaptığı hataları,
Katlanmak zorunda oldukları vardır,
Yorulsa da, bıksa da,
Göz yumarlar yalanlara,
Kısacası; Hiçbir zaman geçmeyen,
Anılarla dolu bir hayatı vardır insanların.

Ben mesela,
Sadece birkaç satırdan ibaret değilim aslında ben,
Ne kadar çok okursanız o kadar kendinizi bulduğunuzu sanırsınız aslında,
Sayfalara yazılmış bir kelimeden ibaret değilim ben.

Hiç kimseyim aslında ben,
Kimseye de söylemiyorum,
İsteyen bende bulur kendini,
İsteyen elinden geldiğince kaçar.

Terkedilmiş dünlerin yazılışı değilim ben,
Ne de bu günlerin kelime dağarcığı olabilirim,
Her insan gibiyim ben de,
Biraz sesimi kaybettim içimde.

Ve ben, geçip gitmeyen geçmişimde,
Her cümle gibiyim ben de,
Biraz kırgın, biraz seninle doluyum,
Her şiirde olduğu gibi.

Bazen senden bile sinirli olurum,
Dipsiz bir kuyu olarak düşün sen bunu,
Dayanamasan da sabret,
Yeter ki dünden vazgeçip bugüne şükret.

Bilirsin, yıkılmış binalar gibi değil,
Kırıldığı her yerde kök salan utanmaz bir bitki gibi,
Yükselmek için bedel istemeyen güneş gibi,
Kısacası, üzerine bastıkça sertleşen toprak gibi.

O yüzden okuma sadece beni,
Yanılmış olursun,
Konuş mesela,
Tartış en şiddetlisinden.

Karşı çık her heceme,
En imkansız şeyleri anla,
Kendini bulmaya çalışma her satırda,
Sonuçta ben de sadece bir kitabım,
Zaman zaman karalanmış cümlelerle,
Zaman zaman her şeyi yeniden yapma ümidiyle.

Ben saniyelerine saniye ekleyen bir kitabım,
Bazen dakikalarla çarpılır saniyelerin,
En olmadık zamanlarda bile,
Saat kılığına girmiş dakikanın yüzüyüm ben.

Böyle bil beni,
Bazen say kaybettiklerine,
Huzur bulma her satırımda,
Öfkelen bazen.

Sinirlen mesela,
Sinirlen ki korksun kalemim,
Sığınacak paragraf aramaya devam etsin cümlelerim,
Çünkü ben bitmemiş on hikayeden sadece biriyim.

Satır başı yapamasan bile,
Kahkahalarını sakladığın ine göm gözyaşlarını,
Sabırla sabahı izle sonra,
Şiir ekle en acılı anılarına.

Hatta su serp en çok kırıldığın yerlere,
Ve seyret yıldızları,
Hiçbir şey yapamasan bile,
Sadece gülümse.

Bir kitap olalım seninle,
Sen benim gibi besmele ile başladığın sürece,
Sen teşekkür et, ben şükredeyim,
Seni doyuramasam bile,
En azından bir damlacık da olsa bile,
Belki yarınlara umut olurum.