Belki Yakındır Ölüm Şiiri - Kenan Taban

Diyecek neyi kalmış dilinde ya da yaşayacak neyi kalmamış artık gönlünde…
Kestiremez, bilemez insan.

Sabahın ilk sessizliğinde bile gönlünün mahzunluğunda bir duaya dönüşür.
Beklersin, beklersin, beklersin…
Beklersin, umudu ararsın gecesinde unuttuğun yaşlarını o sabahın.
Döner durursun yatağında,
Sadece, sen kokan yorganına, yastığına sarılmak istersin doyasıya…
Ve senin senden başka güveneceğin hiç kimsen kalmamıştır.
Anlarsın, anlarsın, anlarsın…
Önce kısılır, sonra nemlenir ve ardından da yaşlanır gözlerin.
Ağlarsın, ağlarsın, ağlarsın…

Hayatta sebepsiz bunca boşluk varken, düğümünü çözemediklerinde bile sana geleceği vaat eden bir bağını ararsın.
Ararsın, ararsın, ararsın…
Ararsın ama bulamazsın!

Hayat bu kadar mı anlamını yitirebilir gözlerinde bir insanın.
Kim bilir, kim bilir, kim bilir…
Kim bilir belki yakındır ölüm.