Çok konuşuyorum biliyorum
Bir başlıyorum hiç susmuyorum
Belki sesleri yazmaktan bıkmışımdır
Hep ondandır belki kafanı şişiriyorum
Yalan yok, özlem çok, dilimi tutamıyorum
Belki deli diyeceksin, ne dersen de kabulüm
Yokluğunda da bil; adını verdim mavi bir hayale
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta