Belki Sen De Seveceksin Şiiri - Alp Arslan

BELKİ SEN DE SEVECEKSİN
Neyini sevdim ben senin?
O şirin ayva göbeğini,
Yorgun sarı gülünü,
Yarası iyileşmeyen elini sevdim.
Duymak istediklerimi söyledin.
Yalanını sevdim ben senin…
Oranı yüzde bir de olsa,
Beni gerçekten sevdiğine inanmak istedim.

Beni sana çeken buydu belki de…
Saçaklarından sarkan buzlar hala öyle güzel ki.
Dondurucu da olsa hala muhteşem görünüyorsun.
Duygularını göstermemense en büyük özelliğin…
Dost meclisi dedikodularında konuşulan,
Artık ilk üçe girmiyorsun.
O şuh cazibeni kaybediyorsun anlaşılan…

Ayrıldığımızdan beri bu ilk karşılaşmamız.
Bu kadar çabuk mu kalkacaksın?
Pekâlâ, anladım, tamam…
Demek, sen de sobeleyip kaçacaksın?
Ben de büyütüp tomurcuğunu,
Başka yerde açacaksın.
Yeniden karmak sana getirecek mi daha iyi kartları?
Bu elden iyisini umuyorsun ama
Bu oyunda Aşka hasret kalacaksın.
Teptiğin için gerçek aşkı, çok pişman olacaksın.

Bu yüzden kimse sana üzülmüyor.
Aşkımıza hep ünlem oldu inleyen kalbim…
Ama kapanarak noktayı koydu kirpiklerin…

Bu büyük aşkı yıkmayı nasıl başardık?
Gülerek bakıyorum eski günlerimize,
Bilmem ki kalsaydın seninle ne yaşardık
Belki de,
Belki de engelleri sonradan aşardık.

Ama
Beddua etmeyeceğim ki, üzülme.
Benim kadar değil ama
Belki zamanla, sen de seveceksin.
Demek, gidiyorsun…
Üstüne bir şeyler al.
Dışarısı soğuk, üşüyeceksin…
ALP ARSLAN
OR-AN Şehri – Ekim 2015