Belki Sen Bana Yüzmeyi Öğreteceksin

Suçluydu mısralarım kızdılar halime.
Halim nedir diye sormadılar kovaladılar keyfimi bir şehirden bir muhite.
Yalancı çıkmak ne mümkün bu sağır dilsiz vagonların arasında.
Hem durağı olmayan bir yolda sorgulamaya ne gerek var.
Kelimeler cambaz olmak istedigi için
Ben yanmak zorunda kalıyorum cennet sanılan diyarlarda.
Hem dengesiz geliyor bana verilenler.
Bendekini de bitiremiyor alınanlar.

Belki ben kayıp cennete ilk adımı atıyorum da alışamıyorum.
Belki ıssızlığı küçük bir kayıkla ardımda bırakmak istiyorum.
Belki de ben yolun başında batıyorum.
Girdaplarım yok deme bana inanıyorum.
Kabulleniyorum bir büyük fırtınanın sonuçlarını.
Sana sürüyorum yelkenimi sebebini bilmediğim bir iştahla.

Belki sen süreceksin içimdeki kuşları sürgüne
Belki de Sen Yüzmeyi öğreteceksin Denizimde
Sen dur demeden durmayacağım.
Yüreğimden bir parçamı eksiltmeden delirteceğim bu kafayı.

Sonbahar geçmişin hüznünü yapraklara kazıyıp sonra da toz haline getirecek.
Aptallardan ve yureksizlerden kalan enkazı
Senin büyük tufanların bitirecek.
Sana büyük bir gokkubbe verecek ömrüm
Bana da sandalları, limanları, keşfedilmemiş adaları ve yakamozu verecek ömrün...

Özgür Şeker