Belki Sana Son Bahar Şiiri - Feyzanur Çelik

Bu gün burda açtı portakal çiçekleri,
Katılaşmış kalplerde, arsızın arında,
vicdanı sandığa kaldırmış olanda,
Üstü bir parmak toz kaplamış muminde,
Portakal çiçekleri açtı.
Belki görünen, çökmüş kara bulutlar,
kıyametin habercisi,ölüm çığlığıydı.
Ama bu gün portakal çiçekleri açtı aslında
Kimi imanı benliğine çekti,
Kimi körlüğü.
Kış gelmişti bu ümmete!
Aşk,masumiyet,iman karlar altında kalmıştı,
Bilmem kaç dercede çıplaktık,
Tovbe giysisini giymek akıllara gelmemişti,
Bu gün portakal çiçekleri açtı ama
İçine çek , kainatın ne demek istediğini,
Fanice sevilmek,begenilmek,onun bunun yaşayışı,para,
şehvet, kardeşinin payına göz dikmesi,her şeyi en iyi senin bilmen, karşıt görüşüne öfken,
koltuklarının eskimesi,falancanın arkandan konuşması
Karla erisin sende
Sokak kaldırımlarında katran akacaktır.
Bir firsat daha verdi sahibin.
Belki bir daha portakal ciceklerinin
açtığını goremeyecek gözlerin,
Bu gün içine çek kokusunu,
Tövbe giysini geçir sırtına,
Göz ardı ettiğini ,en güzel köşene koy,
Yerine...