Belki özlemişimdir Şiiri - Burçin Çelik

Ey benim vefasızlığı ile yüreğimi yerinden söken yârim
Bana yabancılaşmayı hangi okul öğretti sana?
Beni sana kim unutturdu ?

Hatırlıyorum da azıcık duymasan sesimi
Aylardır duymuyormuş gibi “ben seni özledim” derdin
Sana, yokluğumun soluna yaptığı baskıyı kim unutturdu?

Sahiden, hiç aklına gelmiyor muyum ?
Aklım çıkar, ama sen aklımdan çıkmazsın demelerin mi beni ayakta uyuttu ?

Günlerdir doğru düzgün uyuyamıyorum biliyor musun ?
Bir ara dalar gibi oluyorum
Sıçrayarak uyanıyorum sonra
Hemen telefonu alıyorum elime
O bana yazmadan duramaz
Şimdi ekranı açacağım ve “özledim ulan seni dayanamıyorum” diye mesaj atmış olacak şeklinde totemler yapıyorum .
Tuş kilidini binbir dua ile açıyorum sonra
Ne özledim mesajı var ne de adının geçtiği tek bir bildirim

Bari, dünya sigara içenler günümü kutla.
Ya da “bugün kedi sevenler günününün ilk kutlanmasının üstünden şu kadar geçmiş “falan de .
Ne bileyim ben bul bir bahane
Yazan bir şekilde yazıyormuş ben de şekle gerek duymadım ama yazmasaydım parmaklarımın neden var olduğunu sorgulayacaktım gibi şeyler saçmala
Ne dersen de !

Bu vefasızlık beni sevdiğini söylediğin günlere yakışıyor mu sence ?
Beni ilk tanıdığında bir gün beni kendine böyle aşık edeceğini de düşünmemiştin di mi ?
Ne yalan söyleyeyim ben de düşünmemiştim .

Adımı başka bir adın yanına yakıştırarak seni sevmediğime inandırdın ya kendini
Ben de bana olan düşkünlüğünden bunu hiç beklememişim.

Ara sıra yaz
Bazı bazı özle
Kimi zaman hatırla
Sıkça kalbine dokun
Hâlâ orada değilsem de yaz
Seni artık sevmiyorum ama yazmamış olmayayım diye yazdım dersin

Bu bile yeter sensizlikten hasta düşmüş bedenime
Çok üşüyorum
Doktora halimi anlattım
Damar yolumdan sen verdi
Günde alabildiğince onu kat kendine
Hiç durmadan, hatta duyabildiğince sesini dinle dedi

Arasana , belki özlemişimdir.

Burçin Çelik