Belki olur ya, Şiiri - Cevat Çeştepe

mum ışığı değil bu, bin kandil
dayanılmaz coşkulara saran yüreğimi,
en yüksek voltaj sanki.
bir avuç kelimeden çıkıp da gelen.
gecenin karanlığı nasıl da döndü birden
gün ortasının aydınlığına.
bu idi işte beklediğim bunca zaman, anlasana.
şimdi en sevdiğin kokular olacağım.
senin renklerini dünyamın her duvarına
hiç yorulmadan boyayacağım.
gülen suratlar çizeceğim en güleç kalemimle
sensizliğin ağlattığı her resmimin üstüne.
kapıdan delice adımlarla fırlamak sokağa,
bakmadan ardına kadar açık bıraktığım kapıya
döndürüp başımı koşmak olacağım.
en renklisinden uçan balonlara bağlamak rastladığım her çocuğu,
ellerindeki karanfillerle, sımsıcak.
hepsine ayrı ayrı kocaman merhabalar, gülerek
tanıdığım her penceresine sokağımın.
sana koşarken, senin yanımdan geçeceğini bilerek
ve o en yüksek voltajın çarpması ile
kendimden geçerek.....