Belki ölmedim ama...

İbrahim Halil Aycicek
12

ŞİİR


1

TAKİPÇİ

Belki ölmedim ama...

Belki ölmedim ama...
Her gece kurduğum dar ağaçlarının sayısı yok.
İlmiği kaç defa geçirdim de boynuma
Kavuşamadım, o ufuksuzluğa...
Uğursuz baykuşlar gibi kovulmadığım çatı kalmadı..
Gideceğim kapı kalmadı.
Tabutumun üstünde tünerken buldum kendimi...
Merhametsiz kabuslarımda...
Belki ölmedim ama...
Kalemimi kırdığımı bildirdim kendime.
Kendi benliğim ile olan savaşımda...
Yerime koyacak bir ben daha bulamadım diye.
Sustum.
Kaldım kendi benliğimin çirkinliği ile.
Dizelere dökebilecek kadar gücüm olsaydı eğer.
Size anlatmak isterdim,
Gözlerimi her kapayışımda
Ardında saklanıp duran hayaletleri.
Ve uğruna çığlıklar kopardığım
O ürperten çaresizliğimi...
Belki ölmedim ama...
Bir demet çiçek hazırladım.
Duruyor sehpamın üzerinde...
Çiçeklerimle bekledim uzunca bir süre
Azrail'in yolunda...
Artık her bir şeyin farklı bir anlamı var bende.
Gülmek nefret
Sevmek ölüm.
Öpmek zehir.
Sarılmak zulüm.
Gibi geliyor mesela...
Belki ölmedim ama...
Geçtiğim o eşiğin ardında kalakaldığım bu anlamsızlık
Çürütüyor tenimi,
Parmaklarım kırılıyor,
Gözlerim görmüyor,
Dilim susuyor.
Belki ölmedim ama...
Ellerim benliğime ihanet edermişcesine gidiyor kaleme
Söylemek istemediklerim var biliyorum.
Dile gelmesinden korktuklarım.
Saklıyorum.
Saklamaya çabalıyorum.
Kırılsın istiyorum parmaklarım.
Kırılıyor.
Ve yine yazamıyorum.
Belki ölmedim ama...
Gördüm etrafımda dönüp dolanan yalanların pervasızlığını
Elime aldığım kızgın demir ile dağladım gözlerimi
Demir ocaklarındaki kor gibi...
Büyük bir ateşe saldıktan sonra benliğimi.
Kabullendim görmediğimi....
Gözlerimin önünde gözlerimden kaçıp giden o saflığı...
Gömdüm bir mabedin kenarına
Ve dervişlerin uğruna can feda ettiği...
O aşkın; şahit olduktan sonra yalanına...
Görmese olur dedim gözlerim
Ve görmedim...
Belki ölmedim ama...
Haznemde biriktirdiğim tüm cümleler ile
Tüm harf ve tüm kelimeler ile
Anlatmak isteyip de anlatamadığım bu bezginliğin
Bu çaresizlik
Bu ümitsizliğin anlatacak bir yanı olmadığına kanaat getirdiğim gün
Kestim dilimi...
Neşterin kendinden büyük gücü ile...
Suskunluğun dehlizine sürdüm benliğimi...
Bundan sonrası için
Ve ondan sonrası için
Yaşanacak ne var ise....
Ellerimle öldürdüğüm benliğin
Kırıntıları ile yaşayacağım bu aldatmacayı....

İbrahim Halil Aycicek
Kayıt Tarihi : 10.4.2020 04:05:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

İbrahim Halil Aycicek