Belki O Gün… Şiiri - Sadık Softa

Belki o gün, aşarız dağların ötesini;
Yüreğimizde depreşir yeniden volkanlar;
Saniyelik olur gün, ay ve mevsimler;
Dün, bugüne göstermiştir gülen yüzünü;
Yangınlar sevinç naralarındadır;
Külleri tükenmiştir dünkü yangınların;
Anka kuşudur sevda küllerinden doğan;
Artık, bir sevda türküsüdür bize kalan…

Belki o gün, kıyıyla kucaklaşır dalgalar;
Hasret ve özlem bitmiştir aşka dair;
… Ve ne varsa aşka dahil;
Maviyle sarmaş dolaş, umutla kucaklaşan,
Bahar ikliminde koşan dolu dizgin,
Sevgidir o günden bize kalan;

Belki o gün, ötelerde tükenecek;
Nazlı bir gelinciğin inceliğinde
Tutacak ellerimizden;
Durmadan bize seslenecek,
Sevdanın sessizliğinden…

Belki o gün, büyülü iksirinden sunacak,
Gülen gözlere taht kuran mutluluğun;
Oturmuş güzelliğinde dudaklar;
Gülümsemesini sunacak gül oylumunda;
İnan ki dünya cennet olacak…

Belki o gün, bulutlar dağılacak;
Güneş öpecek başakların sarı saçlarından;
Toprağa bereket yağacak;
Sen orada pencerenden bakarken;
Ben yanı başında yudumlayacağım saadetimizi;
Göz göze, gönül gönüle görünce o an,
Hasretlik, hasretinden çatlayacak…

Belki o gün, bugünden başlayacak…
Belki o gün, bugünde kalacak…