Belki Mart Kapısından Bakar Yüreğimizin

Seninle denize bakan gecekondular gibiyiz
Yıkık dökük biraz da yorgundur yüreğimiz
Maviye hasret günlere saplanıp kaldı ömrümüz

İkimiz de payımıza düşen ayrılıkların toplamıyız
Ve bir yumruk gibi içimize oturan hüzünlerin...

Kırağı vurdu günlerimize
Kırışığı çoktur bu yüzden yüzümüzde biriken acıların
Vaktinde biz de birer düştük
Sonra gün gün düşlerimizden düştük

Yakınımızdaki düşler hep uzağımıza düşerdi
Düşerdi yakınımıza uyutmayan acılar
Sesimize kehribar renkli yaralar
Dilimize vebali büyük sözcükler konardı

Sonra bilinmesin diye derme çatma hüznümüz
Hep avuç içlerimizde saklardık kederlerimizi
Artık bizi bahara taşıyacak bir mevsim de yok
Belki mart kapısından bakar yüreğimizin

Düşlerimiz hüznün iklimine evrilince birer birer
Biz de baharı bıraktık bir asmanın salkımına
Çekildik zemheriye sevdalı sonbaharın yüzü soğuk sığınaklarına