Belki Kabus Belki Düş Şiiri - Ömür Yılmaz

Sonra,sonra...
Çekip gider,vurup gider!
Seni terk eder!
Bırakıp gider....!
Bırakır arkada,
Kopkoyu,depderin,kup kuytu
Yalnızlık ile baş başa.
Anıları almaz ama onları
Gönlünün en tenha köşesine
Koyup da gider...
Öldürmez de seni
Yaralı yaralı bırakıp da gider!
Kanın akar,kanın ağlar!
Sanki denizin ortasında
Fırtınaya yakalanmış bir
Yelkenli gibisindir.
Yıkık,kırık harabesindir,
Sevda depreminin enkazının
Tam orta yerindesindir.
Bitik,yenik çaresizsindir.
Solun durur gibi,
Soluğun kesilir gibi olur.
Çünkü aşk en beter
Darbesini vurur!
Sana nasıl da güler gurur!
Ve sonra bir ses duyulur;
Sevgilim uyan artık
Oğlumuz seni istiyor....