Bebeğin sokakları taştandı,
Kim bozdu bunları asfaltla.
Kim çaldı kafalarındaki karayı,
Adımlarımla sayacağım ne kaldı,
Ne kaldı karadan başka
Şimdi.
Bebeğin sokakları yürümeden bitiyor,
Yürüsem de ayaklarım gitmiyor.
Belki Bebek korusu,
Belki eski aşklarım,
Belki de arkadaşlarım,
Burnumda tüten o güzel insanlar,
İnsan mı insanlar
İnsana insan gibi davrananlar.
Sabah kızıllığında Kandilli kıyılarının
Güzelliğini seyretmeyi,
Korudaki bülbülleri dinlemeyi,
Nasıl özledimse,
Onları da
Bebeği de öyle özledim.
Sokaklarını doya doya yürüyemediğim.
İlk bebeğim ve son
Bebeğim…
Kayıt Tarihi : 30.3.2004 00:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!