Belki değil insan Şiiri - Kenan Faik

Belki değil insan...
Yedisinde neyse yetmişinde de o!

Susmaz hiç içimin karmaşaları,
Savrulur kitap kitap,
Alır götürür kıt aklımı...

Bir hikaye dinler gözyaşlarım,
Bir öyküde ağlar ellerim...
Gecede donup kalır bir romanda,
Güze uyuyakalır,
Ezgilerim...

İçimdeki yankılar,
Yer değiştirir durur zamansız...
Ve...
Saklanır içime rüzgarlar,
Ama apansız,
Ama anlamsız...

Belki içim ben değil...
Belki ben de, ben değilim.
Belki sırası değildi sorgulamalarımın...
Belki de zamanı hiç bilmedim...

Ve, zaten!
Ne demişti Nesin?
"Ya zamanından çok erken gelirim,
Dünyaya geldiğim gibi...
Ya zamanından çok geç,
Seni bu yaşta sevdiğim gibi..."