Belki De Belli Değildi Rüyalar

"Belki de Uyuyordum" Kadın, bir sabah ezanına yakın gözlerini açtı. Odanın tavanında, rüyadan kalan puslu bir his asılıydı. Kalbi, hâlâ uykuda gördüğü bir adamın adıyla çarpıyordu. Ama adı anımsanmıyordu. Sadece "B" gibiydi. Bir ses, bir harf, bir bakış gibi. Rüyada birlikte yürümüşlerdi. Kumlar sıcaktı ama ayakları serindi. O, bir şey anlatıyordu kadına. Sesi rüzgârla karışıyordu. Kadın, ne söylediğini tam duyamasa da dinliyormuş gibi başını sallamıştı. Çünkü sesi güzeldi. Çünkü sesi huzur gibiydi. Adam, rüyada hiç bahsetmedi korkusundan, gideceğinden ve kendinden.Kadın da hiç sormadı. Belki sorsa, rüya bozulacaktı. Belli ki bazı rüyalar gerçekleri istemezdi. Ve bazı adamlar, sadece rüya kadar gerçekti. Kadın şimdi gözlerini tavandan ayırdı. Perde aralığından sabahın ilk ışığı giriyordu. "Belki" dedi fısıltıyla, "bu gece yine gelir." Ve biliyordu, yine hikayesiz biri olacaktı. Ama kalbi onu hep "B" gibi çağıracaktı.