Belki de Şiiri - İlyas Kaplan

kal desem
bir belki düşer dudaklarından
bir zamanlar gitmiştin hani
geri kalanlarından bir bölümü de gitmişti
son gidişinle tüm zahiri algılarım
o zaman gitmişti belki de
bir girdaba sürüklenip geçmiş zamanlara

gel desem
muhakkak başka bir belkiye denk gelirsin
çığlık yüklü hengame yaşıyorsun belki de
limon yapraklarına takılıyor içli seslenişlerin
misalini gördüğün belki de
göremediğindi

heyecana kapılırsın belki
aşk yolunda mum olup yanmak istersin belki
belki küçük bir alevsin
belki de bir zannediş
bir özleyiş

yağan yağmurun içine dalmış
çok daha anlamlı belki
düşünüyorsun
belki öfkelisin
belki daha sakin
mevsimin değil belki
sükuttasın kilolarca
daha sessiz
belki daha yoğun daha ağırsın
brütün tonlarca belki

sonra başka bir mevsimi mırıldanıyorsun
belki fırtınaya kapılan bulutlar gibi loşsun
çıngırak sesleriyle uyanıyorsun uykundan
rüyalarını düşürmüşsün belki de
yaprak ve rüzgarla birlikte
şimdi sen düşüyorsun belki de

sahte fısıltılar sarıyor gölgelerini
ardında bıraktığın kaldırımlara
senden yansıyan her şey
küsufunun eseri belki de
kaç parça oluyorsan
bin ,on bin , milyon

ölçüp toplanan bölüp çarpılansın belki de
o kadar lazımsın
visalin mecnun gibi çöllerde
leyla gibi kırk gün kırk gece
günler boyunca lazımsın belki de

kutsal vakitler kadar
biraz önce, dün, geçen gün
hatta geçen hafta
belki geçen yıl
hatta yıllar öncesi kadar
lazımsın belki de

her şey bir belkiye muttasıl
ısınır buharlaşır en nihayetinde ıslanırsın
nisan yağmurlarıyla
bir damlacık susun belki de
vuku bulur zerrelerin zeminlerde
bir bir yok olursun belki de

sürgünsün belki uzak diyarlarıma
düşümsün, toprağım ,taşımsın belki de
bir çiy tanesi kadar kırağımsın
hep yeniden başlayan
büyük bir gazapsın belki
yakıp yıktığın sellerinle
ummanlara sürüklenip gidensin belki de

içimde bir sessin bana sesleniyorsun
senin benden başka dostun yok diye
ne önce, ne de sonra olmadı belki de
daha ziyade
daha çok derin sevenlerin
belki de daha gerçekçi birileri

belki de bir yerlerde
zulmünün muzdaribiyim
kederli bir gönlün ivmesiyim
yaralı bir yüreğin küresiyim
hüznünün esiriyim belki de

yurdumdan evimden barkımdan ayıransın
gurbete , hasrete salansın
kutsi hasretin divanesiyim belki de
öksüz, yetim ve sahipsizim
sana sığınan
aşkına sarılan
bana yegane kalan sensin bel ki de

çingen bohçalarında arıyorsun kaderini
belki de hiç keşfedilmemişlerin peşine düşüyorsun
mahcup bakışların kalbime mühürleniyor
ruhumun içinde cenk etmekte hayali görüntülerin
inkar eden sensin
deli divane diye bühtan edensin belki de

ağıtları yakılmış eski bir zamanda
tüm yangınları yeniden harlayansın belki de
bir ılık heyecan gibi süzülüyorsun içimin yollarında
menekşelerin çiçekler açtığı ilkbaharda
bir amansız sızısın şakağıma vuran
vakitsiz bir uyanışsın
belki yeniden üflenmeyi bekliyor ruhun
bedenimde ebediyen kalacak belki de

bir bekleyişsin kanımın sıcağında büyüyen
zemheri bir zamansın belki
haykıran bir gece, ürküten bir sessin
arafımda bir avuç duasın
etrafında dönen pervaneyim belki de
firakım sensin
ziyanım sensin belki de

seviyorsan
sonrasız, şimdisiz olmalı
belki bir vakit hatta bir an
veya bir kısım
hattı zatında bir saniye bile
bırakıp gitmelerin dahil
ihtimalsız olmalı

redfer