Belki Buluşuruz Şiiri - Melih Şenci

Bilmediğim bir diyardayım,
Tanıdık yok herkes yabancı,
Göremiyorum etrafımı kayboldum,
Yolunu kaybetmiş kedi misali,
Dönüp duruyorum etrafımda,
Ne gittiğim yoldan haberim var,
Ne de varacağım yerden,
Hoş varacağım bir yer varmı,
Ondan da haberim yok.
Sanki savruluyorum öylece,
Yaprak gibiyim,
Baharda açan, çiçek veren
Ancak siz hiç açmayan bir yaprak düşünün,
Hep kışı yaşayan bir yaprak,
Baharın hiç uğramadığı bir yaprak düşünün,
Belki o kışta buluşuruz.
Ay gibiyim,
Karanlık geceleri ışığıyla aydınlatan,
Ama siz ay tutulmasını düşünün,
Hiç ışık saçmayan bir ay,
Karanlığa kaldığınız geceleri düşünün,
Belki o karanlıklarda buluşuruz.
Pusula gibiyim,
Yolunuzu kaybettiğinizde doğruyu gösteren,
Ama siz bozuk bir pusula düşünün,
Asla doğruyu göstermeyen bir pusula,
Hep kaybolduğunuz bir pusula düşünün,
Belki o kayboluşlarınızda buluşuruz.
Bir yüz gibiyim,
Gülünce bütün dertlere deva olan,
Ama siz hiç gülmeyen bir yüz düşünün,
Hiç tebessümün bile olmadığı bir yüz
Sürekli gözyaşının olduğu bir yüz düşünün,
Belki o gözyaşlarında buluşuruz,
Bir hayat gibiyim,
Mutluluğu, hayali, umudu olan,
Ama siz mutsuz, umutsuz bir hayatı düşünün,
Hiç baharın, ışığın, doğrunun, tebessümün uğramadığı bir hayat,
Sürekli düşüp yaralanan bir hayat düşünün,
Belki o yaralarda buluşuruz.