Belki Bulursun... Şiiri - Abdullah Takım

Bu şiirde adı geçen kişi ve olaylara,
Gerçek hayatta mı, çok rastlanır onlara.
Her biri ayrı dünya,anlamak hiç zor olmaz,
Öyle insanlar var ki,hatır dahi sorulmaz.
Kimi şaşkın,kimi mağrur,kimi de ağır olur,
Şaşkını yön,mağruru destek,ağırı gram olur.
Birisi var,dost bilip sırrın söylemeyesin,
Söylediği her sözün altında ezilmesin.
Birisine ne kadar güvensen de az olur,
Biri bildiğin gibi, sivri sinek saz olur.
Çok dikkat et,incitme,sana inanan yüzler.
Yanlış bir şey söylersen,onu yaralar sözler.
Başlarsa konuşmaya,önce söyler son sözü,
Bitirir muhabbeti,ocakta bırakmaz,közü.
Söylerse daha fazla,ağaçlar feryat eder,
Gaf üstüne gaf, sözü zehirden beter.
İçi de bir dışı da olandan korkmayasın,
Tam tersi olur ise,tahlile gönderesin.
Gerçi,icat olmadı, henüz böyle bir buluş,
Kötü güne bırakır,hafiften bir dokunuş.
Gönüle taht kurmanın,güven duymak ilk şartı,
Emin değilsen eğer,kalan her şey abartı.
Doğruyu söyleyeceksin,cellat boynunu vursa,
Dönme,verilmiş sözden, muhatap kral olsa.
Deniz görünce balık,uçurum başında tilki,
Aidiyet sorunu ortaya çıkar sanki.
İtibar etmeyesin,tuzaktır,dünya zevki,
Konumlar değişse de,doğrular değişmez ki.
Şimdi artık hep ben var,biz duygusu kayboldu.
Çok hassas bir zeminde yürümek gibi oldu.
Mazlumun gücü yetmez,bu karmaşık denkleme,
Olan bundan ibaret,başka bir şey bekleme.
Fazlasını istersen,başka dünyada ara,
Bulursan bana bildir,gerçek çıksın ortaya.
Her şeye rağmen yine, sosyal bir varlık olsun.
Bunlardan birini seç,gazan mübarek olsun...