Belki bir rüya belki bir gerçek

Bir vaziyet göründü
Saçlar kesilmiş makasla
Belki dökülmüş gibi övülmüş
Arka tarafın sağında ben solunda o
Beş kere açıp kapadım
Şaşkınlıktan mahmur gözlerimi
Oturdum konuşurcasına tedirgin
Konuştum otururcasına güvenli

Buklelerine dokunmak okşamak
Ah keşkeler içinde yasaklar ve çekinmeler
Dert verdi ses verdi cesurca aldım
Kendimce deva verdim söz ve güven aldım
Sonra girdik bir mülakata beraber
İçerde yamyamlar ve istifra edenler
Midem kalktı ama inmeyi biliverdi
Benden istendi dokunup anlamak cevaplamak

Giyerken önlüğümü şişiverdim
Verdikçe cevap havam sönüverdi
Ve dokundum parçalanmış kadavraya
Açıverdim kirli başlığı
Bir kapıdan geçirildim
Bir başıma tek
Uyandım tik tak sesleriyle yatağımda
Belki bir rüya belki bir gerçek

Görünen vaziyet anlamlandı şimdi
Çizgiler tamamlanırken ne neyle kimdi
Dökülmüş olarak tasavvur etmiştim
Halbuki ne kadar uzamışlar
Zülfü kaküllerin amber misali.....
Oynamaya başlar yeni tiradı
Lamba nasıl aydınlatır karanlıkta
Sen de öylesin aralıkta

Peki neylesin
Dolap arkasını mı çevirirsin
Yoksa okunan sözü duymaz
Yakılan közü koklamaz mısın
Doğrudur belki de
Köz yanmamış söz okunmamış
Öyle ki sen neylesin
Belki kışlarsın yazlık gecelerde
Sanki ilkbaharsın hecelerde

Kimsin cevap ver o zaman
Vaziyete anlam veren misin
Yoksa bana hulmle zulmeden
Hayır yoksa bir çiçek misin
Zihnime kök söktüren
Filizlenen gönlümde