Belki Bir Gün Gelirim Şiiri - Öznur Kara ...

Buruk hikayeler duyduğum
Uzak ufuktan
Hiç çevirmeden gözlerimi
Kızıl beyaz hilalin ve yıldızın gölgesinde
Koynuna bıraktığım Anadolu’nun
Emin ellerine emanet ettiklerim
Dudakları kupkuru
Suya aç
Elleri boş
Gözlerde pür telaş
Bakarken
Gökyüzünde karşılarım bakışlarını

Onlar bilmez
Duyarım çığlıkları
Bir el uzansa
Bir dil söylese adımı
Duymaz sanırlar
Duyarım

Sitemkâr değilim
Korkmayınız
Sevginiz ısıtır ruh yüreğimi
Ve tutarım uzanan her eli
Özlem dolu sesiniz çınlatırken gök kubbeyi
Sevecen damlalar süzülür gözlerinizi okşayan tinimden
Bilin ki özlediğiniz kadar çok özledim Milletimi
Sevdiğinizden anlayın sizi nasıl sevdiğimi

Bıraktım mı sandınız?
Derin uykulara dalıp boşladım mı?
Sakın inanmayınız
Ne zaman ihtiyaç duysanız
Bilin oradayım
Bir parçam, her birinizin ruhuna dokunmakta
Ve özleminiz arttıkça
Sadece olmanızı beklediğim kendiniz olunuz
İşte asıl o zaman
Belki bir gün gelirim
Ol deyince olduranın, sonsuzdur kudreti

Siz yeterki
Sevin Vatanınızı
Bayrağınızı
Devletinizi
Birbirinizi ve yeryüzündeki tüm Milleti
Sıklaştırdıkça safları
Hiçbir yel ve yaban el giremez
Ne aranıza, ne yurdunuza

Sık sık düşünün sözlerimi
Kim ki aksini söyler, inanmayınız
Ve şüphesizce emin olun ki
“Türkiye Cumhuriyeti sonsuza dek var olacaktır.”
“Türk çalışkandır, zekidir!”
Ne zaman çaresiz hissetseniz hatırlayınız:
“Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur”

Bakmayın hiç atana tutana
Korkutmaya çalışana
Size sizi unutturmak için kırk takla atana
Ve aranızdaki satılmışlara

Dönüp bakın zamana
Bunlar hep vardılar
Durdurabildiler mi akacak kendi kanlarını?
Önleyebildiler mi yoktan var olmasını
Ve aslını bulmasını Türk’ün?
Sonunda, insanlık dünyasında söz sahibi olarak
Haklı yerini almasını?

Şimdi size düşen
Gene yeniden
Türk olmak
Tek yapmanız gereken öze dönmek
Ve "Ne Mutlu Türküm!" demek

Korkmayınız!
Ruh ışığınız
Yolu bulduracaktır
Ve tüm Dünyayı aydınlatarak
İnsanlığı bir kez daha
Belki de bu sefer son kez ama
Mutlaka
Kurtaracaktır…

10 Kasım 2020. Ankara