* Aslolan Şiiri - Öznur Karayumak

ASLOLAN

Sana kuşlar yalan söyleyebilir
Herkes söyleyebilir
Hatta kendine dahi
Söyleyebilirsin zaman zaman
Şarkılar, Şiirler de söyler bazen
Ama aslolan
Hakikat, yalansızdır daima

Bazen, yalnızlık uzun
Bazı ölümler ağır gelir insana
Bazı yalanlar kadar ağır…

Kime baksan, kime varsan
Dönebilir ardını hiç durmadan
Lakin o en gerçek an,
Elini kaldırıp göğe
Dönünce öze
Ve sığınınca Rab’be
Bil ki sırtın sağlam

O’ndan gayrından umman
Boşa kürek sallaman
Ve ikilik koşman
Ki herkes yalnız vesile…

Doyuran da O, güldüren de
Var eden, öldüren, tekrar dirilten
Tekâmül ettirip kendine döndüren O

Ancak çekebilirsen nazını
Katlanabilirsen gül dikenine…

Sabredebilsen ve
Umduğu hale dönüşebilsen
Yenebilsen kör nefsi
Ersen erişsen O’na…

Gören göz olabilse göz
Duyan kulak
Bilen akıl
Bir’lenen kalp ve ruh…
Bir Hay nidasıyla dirilsen…

Ol deyince olduran O ve
Yoktan var, vardan yok edebilir elbette
Lakin O’nsuz hiç var olmadık biz…

Ah bir bilsen
Bir görsen
Gerçeğin gerçeğini…

Kaynak da O
Son durak da;
Her varda
Her hücre ve atomda
Her mekân ve her anda
Önsüz ve sonsuz
Tek ve bir olan
Bir tek O

Öznur KARAYUMAK