Belki Bir Gün Şiiri - Sadık Softa

Belki bir gün, sıra dağların ötesine varır sevdamız;
Belki bir gün, bir yanardağdan farksızdır yüreğimiz;
Külleri savrulur ay, mevsim ve yıllar boyu;
Örter yangınlarını yüreğin;
Sarar közünü küller;
Bir Anka kuşudur belki yanan;
Belki diriliriz küllerimizden.

Belki bir gün, sıra sıra dalgalar yürür üstümüze;
Beyaz şakaklarında tüllenir acı,
Bağdaş kurar hasretin yüreğimize
Ve belki bir gün
Özlemin yüklenir üst üste.

Belki bir gün, gözlerin söner, ışıksız;
Kör bir yürek kalmıştır bende;
Nazlı bir gelincik çiçeğinde dururken narinlik;
Belki bir gün, hasret vurur yüreğine.

Belki bir gün, çıkar gelir ötelerden;
Dilenci ayaklarında yalnızlık;
Yırtıktır üstü başı;
Elinde demir asa,
Ayağında demir çarık.

Belki bir gün, gölgelenir bulutlar;
Sarı başaklar açar gözlerinde çocukların;
Sen orada hasret yasiri,
Ben burada dipsiz kuyu;
Belki bir gün,
Gözlerimiz sulayacaktır,
Hasret çiçeklerini...