Belki bir gün Şiiri - Osman Yılmaz 2

Gecenin ürperten, titreten karanlıgında,
Bir ateş yakılı gözlerin daldığı yerde,
Ateş dalan gözlerin sanki gözbebeklerinde yakılmış gibidir aslında,
Yaşlar süzülür kirpik uçlarından...
Ne alevin ortasında kalmış kor parçası,
Nede küller arasında esen rüzgar anlatabilirdi,
Üşüyen avuçlarımda sakladıklarımı....
Yüregimin en derin uçurumlarında saklı kaldı,
Gün ısıgı her şeyi anlamsız kıldı,
Kalabalıkta yankılandı çığlıklar yinede duyulmadı,
İşte sevda dedikleri,
Hiç bir ölçüsü bulunmayan,
Yalnızlıkla bir bütün olduğunda anlam kazanan tek kavram...
Eyy teline dokunmaktan sakındığım saçları savuran rüzgar,
Bir düşte saklı kalmış bu umududa al savur,
Bir başka bahara, belki...
belki umudu olur karı sırtlayıpta açan bir çiçeğin,
Yanmaktan korkmayan bir yüreğin....