Belki Bir Gün Şiiri - Fatma Adıgüzel

Belki bir gün sokağımdan geçersin
Belki kapımın önünde durup
Usulca pencereme bakarsın
Ama ışıklar yanmaz
Elin telefona gider mi eskisi gibi
Arayıp nerdesin diyebilir misin?
Belki de diyemezsin
Öyle ya sen benim gibi arsız sevmedin
Gururlu adamsın(!) sen
Bulamazsın bir daha sevgilim
Köprünün altından sular geçer
Ben yana yana yok olmuşumdur
O buluştuğumuz evin yerinde yeller esiyordur
O loş odalarda başkaları eğleşiyordur
Ben kim bilir nerelerdeyimdir
Bildiğim bir şey var
Başka bir yerde başka bir yalnızlıktayımdır.
Kolay değildir benim sevmelerim
Sevdim mi adam gibi severim
Bitse de
Yerini doldurma derdine düşmem.
Sonsuz yalnızlıktır kaderim bilirim.