Belki bilemezdin! Şiiri - Mustafa Cilasun

Sen bilemezsin be gülüm
Neden hicranla arkadaşlık kurduğumu
Solgun nefesimle hazanı soluduğumu ve hiç konuşmadığımı

Hayatımda ilk kez olmuştu
İçime engel olamadığım kıpırtılar konmuştu
Kalbim ritmin akışıyla coşmuştu ve halim hazzı kuşanmıştı

Öyle bir andı ki yaşadığım
Yerimde duramıyor ve umutlara sarılıyordum
Ufkumun seyrinde yol alıyor ve asla usanmadan uçuyordum

Gördükçe içim titriyordu
Uzaklardan olsa da halime kifayet ediyordu
Sessizliğin kuşanmışlığında ve edebin varlığında yetiyordu

Bir anda ne olmuştu bilsem
Kalbime söz söylemeyi ne yazık ki becersem
Aklıma ne söylesem, hissiyatımı bilmem ki nasıl dizginlesem

Gönlümü nasıl ikna etsem
Halimi cezbeden o güzelliğe nasıl erişsem
Kim bilir ne şekilde gerekçelendirerek meramımı sarf etsem

Korkuları yenerek gitsem
Her ne olacaksa razı olarak bahtıma versem
Kalbimin serzenişlerine ne desem ve ruhuma tevessül etsem

Neyse bir müddet sabredeyim
Lakin şimdi kalbimin coşkusuna ne söylerim
Gönlümün bereketinde filizlenen sevgiliye selam mı vereyim

Ne gün içinde ve nede gecelerde
Dirliğimin bir bütünlüğünde ve dili hecelerde
Müstesna bulduğum hikmetin güzelliğinde ve sessiz sevgiyle

Aşkı aralıyor ve yol alıyorum
Her halimde farklılığın hazzıyla kuşanıyorum
Takate erişiyorum, umutları derliyorum ve ölümle yüzleşiyorum