Belki Şiiri - Ercan Keskin

Sen benim zor günümde kavuşma heyecanım
Gözyaşlarımı silen tekil niyazımsın ,sen
Beni hayata bağlayan biricik muradım
Düşlerimde canlanan rüyalarda görülen

Sensizliği denedim hayalimden çıkmadın
Aşk yaşına ,çağına göre dedim bir çare yalnız kaldım
Belki ararsın dedim hiç arayıp sormadın
Seni çok sevdiğimi anlar ararsın umarım

Sen yoksun şiirden bile hep sınıfta kaldım
Neydi o günler her zaman ilham kaynağımdın
Kelimeler çarpışır sıçrama yaptırırdım
Bunu önce sen görür çok güzel yorumlardın

Hepsi mazide kaldı , ağlamaklı dizeler;
Duygusallığın bana kalan son aşaması
Belki bir şiir çıkar yine beni mahcup eder
Onu bırakamam şiir kiminin son şansı

Yıllar geçer nesiller değişir atadan
Kalan genetik miras bölüştürürken belki
Bir şair çıkar hissesini alan bu paydan
Yâd edilirken adın anılır şair sanki?