Belki... Şiiri - Salih Yiğit 2

Geceler,sonsuz acı diz boyu buhran revan,
Dur! düşün, zihninin parçalarıyla oyalan.
Üzül, titre özünü bul nefessiz boşlukta,
Kabuk bağlamaz derin yaran da.

Yaralar dirice durur, hep ister kanamak,
Derdimiz sırılsıklam edercesine sağanak.
Dilimin ucunda durur haykırmak,
Kalbim bağırmak ister ruhum durulmak.

Sıktı boğazı şefkatsiz hüzün yol bulmalı,
Çıkmayız alevden sevdik, dert boğmalı.
Ah! ne ışık ne güneş görünür tepeden,
Kendi kendine boğul der gibi inceden...

Akıp giden hayat sevgiye ve umuda aşıksa,
Son treni kaçıran kime sorsa, kimi bulsa.
Çıkar mı bu karanlıktan...
Bulur mu..?
Belki...