Belki Şiiri - Abdullah Yiğit Akyüz

Keşkelerden sıkıldım
Bir umut belkiye bakındım
Hayallerim süslendi
Belkide bir umut geldi

Umudu unutmuşum
Aşkdan bir hayli yorulmuşum
Bittiğim bu anda
Karşıma sen çıktın ya

Özledim seni şu an
Tam unuttuğum an
Hatırlattın kendini
Yaralarım bir kez daha tazelendi

Bana geldiler ve fısıldadılar
O artık iyi bırak artık kendini
O iyidi ve belki de en iyisiydi
Belki de tek seçeneğimdi

İlk gecemi anımsıyorum
Saate dikkatle bakıyordum
Bir gece bir asır oldu
Ruhum hüzzam ile doldu

Ayrılmak istiyorum demiştin
Bir neden vermemiştin
Ayrılmak istiyorum dedin
Belki de hevesini geçirdin

Şiir adı belki de bu yüzden
Kimsesizler mezarlığına isim vermeden
Bir ceset eklemek içindi
Belkide kendini getirmek içindi

Sürekleniyorum bir dalga gibi
Solum sende, sağım bende
Aklım yok, zihnim yok
Sensiziliğin denizindeyim

Hep derler zaten
Denizde balık bol
Benim aradığım balık denizde yok
Belkide aradığım balık yok

Üzülme geçer dediler
O artık iyi dediler
Sadece acımı tuzladılar
Arkalarına dahi bakmadılar

Beni sevdiğini söylemişti
Belki de yalan söylemişti
Belkide hiç sevmemişti
Belkide hiç gelmemişti

Belki, belki, belki
Bitmedi bir türlü değil mi?
Ayrılık acısını bastırdı
Ama yaram yine de kanadı

Yetmedi mi bu ayrılık acısı?
Bıkmadın mı oyundan Allah’ın cezası
Tamam sevdim seni ama
Terk ettin beni tam bu mısrada