Belki Şiiri - Yağız Efe Yıldırım

Bazen ağlıyorum belki, içimdesin ama yanımda değil
Ama sen bağırıyorsun belki "biriyleyim senle değil"
En çokta bu ağlatıyordur belki kiminlesin ama bensiz
Onunlasın ama bizsiz
Çok seviyorsun belki ama benim seni sevdiğim kadar değil
Çok istiyorum ama seninle olamayacağımı bildiğim için değil
Olabileceğimi düşünebildiğim için
Salağımdır belki ben ya da sen fazla zeki
Öyle dahi olsa sensizliğim dinlemek zaten sessizliği
Her seferinde yeminler ediyorum kendime
Sensizliğe alışacağım diye
Ama olmuyor bensiz kalıyorum ben sensizlikte
Yok oluyorum kokunu her çektiğimde
Paketlerce içtiğim sigaram bile
Tat vermiyor artık
O kıvırcık saçlarını istediğim zaman okşayamıyorum diye
Kuruluyorum ben yine kendi kendime
Konuşuyorum, ağlıyorum, bağırıyorum hatta battıkça çıkamayacağımı görüyorum bataklıktan
Sanki sen bi gün bana içten bi şekilde tekrar seni seviyorum sürekli denmez anlamını kaybeder dersin diye
Her günümün ilk 5 dakikası o bataklıktan bu mesajı alarak çıkmak istiyorum
Belkide rüyadan bilemiyorum
Bildiğim tek şey senin benden daha ben olman ama benim sen dahi olsam senin olamamam
Ağlıyorum kadın
Bıkıyorum kendimden
Şerefimi hiçe sayarak bakıyorum aynaya ve sana çünkü aşk denen bu bok şeref kabul etmiyormuş
Her ne kadar ben sana bi daha bu kadar aşık olmayacağım da desem kendi kendime
Gözlerinde daha da derine inmişken buluyorum sensizce
Kendimi
Seni
Bizi
Özlüyorum kadın
Çok özlüyorum
Bu hastalık gibi tıpkı tedavisi olmayan
Sakinleşmek zor o iğne yapılmadan
Ama o iğne sana ait ve asla bunu yapmayacaksın belkide
Dedim ya mutluluklar demekten başka bir şey gelmiyor elimden
Keşke gelseydi lan kadın
Keşke elimden gelen en kötü şey mutluluklar dilemek olsaydı
Ama yapamıyorum bu yastığa ilk senin hayalinle sarıldım
Hayatımda ilk kez senin fotoğrafına bakarak uyudum
Aylarca belki
Konu sen olduğunda zamanı takip edemiyorum
Sen benden nefret dahi etsen kusura bakma ama ben seni çok özlüyorum