Belki Şiiri - Sinan Yolcu

Bir sonbahar akşamında
sararmış yaprak dolu sokaklardan geçerken
Aklıma geldin
Benim gibi bu şehride terketmiştin sen

Hiç bu kadar tenha görünmemişti gözüme bu kent
Demek ki sen'le doluymuş sokaklar ve caddeler
Gözyaşlarım karışırken yağmura
Aslında söz vermiştim kendime,
seni düşünmeyecektim bir daha
Parlayan neon ışıkları gözüme gözüme vurdukça
Anılar tekrar canlanıyordu sanki yaralı ruhumda

Sana hiçbir zaman yalan söylemedim
Seni seviyorum derken laf olsun diye demedim
Yürüdüm, ağladım
ayrılığın nedenini çözemedim
Aklımda şimdi o son gece
elveda derken
sanki tereddütteydin sende
ne demişler dünya küçük
belki buluşuruz yine...
Ben umudumu kaybetmedim.