Belki Şiiri - Berceste Yenilmez

İçimin yangınını söndüren neydi
Hatırlamıyorum tam olarak..
Belki ufak bir serçenin
ömrünün son demlerinde bile bıkmadan kanat çırpışıydı gözümün önünde..
Belki de beni sana bağlayan uçsuz bucaksız maviliklerindi..öyle sessiz..öyle eşsiz..

Belki hiç dokunamadım bam teline
Sıradan biri olarak kaldım sinende
Bakıp da görmediğin bulanık birkaç yüzden biri işte..

Durup hiç düşünmedim,
Senle bir yarınımız olur mu diye?
Biz senle anca yara olurduk birbirimize..

Her şeye rağmen öyle ümitsiz..öyle içten sevdim ki seni
Yüreğimin yangınında demlendi sevgin
Sana baktıkça titrerdim için için
Gözlerim suretine değmeyegörsün
Bir vaveyladır kopardı içimde..

Ben kendimi en çok sen de kaybettim,
En çok sende bulacağımı bile bile hem de..
Ben ki nice zaferlerin burağıydım,
Bi tek sana yenildim..

Seninle öğrendim ben sevmeyi..yenilmeyi..
Bu sevgiden geriye yalnız küllerimi bıraktıysam da
Bil ki:
Ben en çok sana yandım, en çok da sana kandım..
En sonunda ölümü de tattım
Dudaklarımdaki zehri kalbinden başka yerde arama..