Belki Şiiri - Özdemir Aydın 2

Ey açlığımın binbir türlü nimeti,
Kirpiklerimin zemzemi,
Yolları acılarla kıskaçlanmış kayıp kent,
Her gece uğruna savaşlar verdiğim,
Toprağına beş vakit secde ettiğim memleket,
Işığa hasret suskun sokak,
İçimdeki coşkun ırmak,
Göynü, gözü, kıblesi ile,
İki koldan sana uzanır bu ırmak.
Gökyüzünü üzerine asarken,
Nasırlı yüreğe ismin düşerken,
Belki bir haziran gecesinde,
Belki bir düş bahçesinde buluşuruz.
Belki bir hayalin en derininde kayboluruz.
Belki bir meczubun dilinde şiir,
Belki bir limon çiçeği oluruz,
İnce belli cam şişe kolonyalarda.
Belki bir kızıl vakti yeniden doğarız.
Bizimle ısınır dünya,
Günebakanlar yüzünü bizce çevirir,
Menekşeler bizimle açar.
Belki bir bulutun yağmuru olur,
Belki bir ormanın doruğuna düşeriz,
Kozalaktaki çam tohumu ışkın verir.
Belki iki sevdalı dünyayı arkamıza alırız.
Belki gamzelerin bahar, dudakların nağme olur.
Belki nefesini sürersin ömrüme,
Gözyaşını çelme yoluma,
Dolmuşsun bedenime, ruhuma,
Belki umut eder ereriz bu aşkın kerevetine.