Belki Şiiri - Metin Keleş

Belkisi bile olmayan belkiler de ,
Belki; beklemek onu bir istasyonda.
Kahverengi banklarda güvercinler,
Dudakları karanfil kokan bir kadın
Tepede bıçak gibi ışıldayan güneş
Az ötede elleri izmarit kokan bir adam
Bir ikindi saati gün batımına yakın
Beklemek onu belkisi bile olmayan
Bir belkide…

Bir belkide belki saçlarına dokundu adam
Kadın ürkek kadın telaşlı kadın bir melek belki
Öylesine ipeksi öylesine koyu bir yalnızlıkta
Ömrü göçebe kuşlar gibi adamın
Kâh bir günebakan tarlasında
Belki bir cennet ışıltısında
Adam da öğrendi sonunda
Bazen belkiler de güzeldi
Düşlerin kasabasında…

Belkisi bile olmayan bir belki de
Belki bu şiir gibi erken biten bir aşkta
Seni bulamam belki ama;
Ne zaman bir istasyonda kalabalığa karışsam
Bil ki belkisiz gözlerim gözlerini arayacak.
Bütün belkilerden uzak,
Akasyaların boy verdiği
Bir ilkbahar akşamında…