Eğilir aşk, bükülür gurur.
Bir güçlü dalga, beynimin kıyılarını döverde durur.
Yağmur yüklü bulutlar gibiyim.
Gökgürültüsü, rürgâr ve şimşek.
Bir yağabilsem, fırtınam dinecek.
Bulutların ardından Şems gülecek.
Süzülecek gökkuşağı pencerelerden.
Belki;
Toprak ve çimen kokusu
Yayılacak sokağımıza
Gökyüzümüzde
Bir kaç kanat çırpışı
Yüzlerimizde
Bir kaç tebessüm
sonra...
Belkide huzur konar çatımıza.
Önümüzde ölüm, ardımızda hayat../ yaşamadık.
Gittikçe azalıyoruz;
Hiç' olmanın hevesi
Ve aşk olmanın çaresizliği ile.
Dilruba / 03 Mart 2021 03:50
Kayıt Tarihi : 3.3.2021 04:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Cemre henüz düşmedi toprağıma
Bravo
Her cemre... Ömrün "kavşaklarından" birine tekabül eder...
Hayat, böyle bir şey..
Mevsimler döner, insan bir gider, döner mi, bilinmez....
"Belki", bu yüzden işte..
Tebrikler Emine Hanım..
Teşekkür ediyorum
TÜM YORUMLAR (3)