Belki Şiiri - Ersin Altun

Yaşıyorum , buna yaşamak denirse
Kurumuş buğday tanesi gibi
Toprağa atsan yeşerecem memleket gibi
Filizlenip yeşeririm belki.

Dökülen bir yaprak gibiyim
Üflesen düşesim gelir dalımdan
Bir el atsan, bir gülsen
Yeşerip, çiçek açarım belki.

Kurumuş dal gibiyim
Sahipsiz ve yanlız
Dönüpte bir baksan
Yaprak açar, meyve veririm belki.

Çorak bir toprak gibiyim
Susuz ve kurumuş
Bir el versen, bana gelsen
Kendimi bulup çiçek açarım belki.

Kor bir ateş gibiyim
Yakıp kavuran
Dönüpte bana ağlasan,
Diner, sönerim belki.

Taşkın bir su gibiyim
Coştukça coşasım gelir
Bir anlayıp dinlesen
Durulup, akar giderim belki.