Belki Şiiri - Nigar Yılmaz

Karanlık çukurlarda çırpınan bedenler
Issız duraklarda bir el beklerler.
Bir el ki onu çekip çıkartacak,
Düştüğü zaaflardan arındıracak,
Farklı olduğunu, zor zamanlar atlattığını,
Çukurda debelenip dururken aslında
Ne çok şeye vâkıf olduğunu
Evet, bu sanrıyı görebilecek;
Belki "onulmaz" yarayı iyi edecek,
Edebilecek elleri
Issız duraklarda
Sadece
Beklerler.
Bu karşımda gülen sima,
Sen misin ruhumdaki karmaşa?
Belki de "onulmayan ve onulmayacak olan"
Yaralarımı sana yüklüyorum.
Kim olduğunu bilmeden,
Ne olduğunu bilmeden
Gülen simanın yarattığı hayale tutunuyorum.
İnsan hep arar ya.
Hep daha iyisini, hep daha, daha...
Hep sebeplerin bile dahasını aramak,
Belkileri kurcalamak,
Kalbini dolduran özel kişileri bile sorgulamak
Belki de insanı öldürüyordur.
Ancak yaşamanın başka yolunu bilmiyorum.