Belki Şiiri - Hakan Astan

güneşe aşığım ben, rüzgara aşığım.
karşılaşmak imkansız benim için.
görünce gözlerimi kısar,
esince arkamı dönerim.

sıcağa aşığım ben, acıya aşığım.
hissetmek imkansız benim için.
deyince ellerimi çeker,
tadınca kaçarım.

peki ya dimdik baksam güneşe?
fırtına gibi esse rüzgarlar üstüme?
ellerim kavurlsa sıcakta?
tüm bedenim acıdan kıvransa?
ulaşabilir miyim sana?
ulaşılabilir mi sana?

en azından,,,
en azından, daha yakın,
ne biliyim bi adım,
belki ufacık,
belki hiç fark etmeyeceğin kadar küçük,
ama daha az uzak olur muyum?

sorabilsem sana bunları ne derdin ki?
evet mi?
hayır mı?
biliyormusun evet demene de gerek yok.
bana "belki" de yeter...