Belki Şiiri - İsmail Yiğitdöl

Belki geceler uzun sabahlar da durgun belki
Gökyüzünde yıldızlar gibi parlar anılar
Parmağını uzatsan dokundun sanırsın
Oysa ne kadar da uzaktadırlar

Belki geç kaldım diyorsun, haklısın
Dikmişsin uzaklara gözlerini öylece bakıyorsun
Bir nehrin akışına kapılıp sessizce
Kendi çağlayanlarına akıyorsun

Belki geçmiş artık anlamsız yarınlar da meçhul
Bir şarkının ezgisiyle sarhoş olmuşsun
Bir şiirin mısrasını dolayıp boynuna
Tekmelemek üzeresin mantık taburesini

Ve kim bilir, kim bilir belki de
Hafif bir rüzgar esecek az sonra
Anılar denizinden hafif bir meltem
İnce esintisine katacak ruhunu
Savuracak gecenin karanlığına

Ve karanlığa karışıp yitecek ruhun
Ya da çoktan yitip gitti belki…