Belki Şiiri - Halil Topaç

Gök kubbeden oluşsa, bastığım bütün yerler.
Anla beni o zaman, belki sana dönerim.
Taş diye ayağıma, takılsa gezegenler.
Anla beni o zaman, belki sana dönerim.

Dereler yön değişse, hep tersine akarsa.
Güneş batıdan doğsa, hep doğuya batarsa.
Gökkuşağı belime, kemer olsa dolansa.
Anla beni o zaman, belki sana dönerim.

Bütün saatler dursa, hep tersine dönerse.
Yaz ortası kurt kaynar, çöle karlar düşerse.
Samanyolu yol olsa, yıldızlarla döşerse.
Anla beni o zaman, belki sana dönerim.

Everest zirvesine, karınca yuva kursa.
Okyanuslar yükselip, tepesine tırmansa.
Taşa kesilse sular, bir anıt gibi dursa.
Anla beni o zaman, belki sana dönerim.

Keşke lerle hasretim, sanma ninniyle sindi.
Belki lerle acılar, mümkün mü bende dindi.
Deseler ki ölüye, bir can yeniden geldi.
Anla beni o zaman, belki sana dönerim.