Belki ikimız aynı acıyı paylaşıyoruz.
belkide değil umutsuzca gidenının arkasından.
Aynı kişi,yı beklemek acı ve kaderi paylamak.
uzaklardan donmesını beklemek sevipte bilmemesı gibi.
Umutsuzca her akşam olduğünda ya odada ya kalbımde.
bir boşluk his edıyorum bilemedım duygularda.
Seni resımlede dokunur avunurum seni sevyorum diyemedım.
yanlız haylimde yüzüne seni sevyorum diye bildım.
Mezarın başında topraklarını avuçlarıma alır.
elimde toprakları sıkarken bağırmak geldi içimde.
Seni yine söyleyemedım seni seeeevyorum diye.
Kayıt Tarihi : 20.7.2010 09:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aslan Özçelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/07/20/belki-389.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!