Belki Şiiri - Gülten Bilir

Belki bir akşamüstü
Cam kenarında oturmuş,
Yağmuru seyrederken
Seni düşünüyorum sensizliği.

Belki elinde bir kadeh rakı
Loş bir meyhanede dumanlar arasında
Boş kahkahayla içiyorsundur
Bana ve bensizliğe.

Belki bir akşamüstü
Yalnız deniz kenarında
Yalnız martılarla dertleşirken
Yalan derken, mutluluğa acırken,
Ne tuhaf, isyanım
Sana, bana ve bomboş yaşama.

İşte yine güneş batıyor
Bu şehirin üstüne.
Çörekleniyor sinsice, sessizce
Ne doğuracağı bilinmez
Belki masum bir çocuk doğacak
Kadersiz.
Belki bir insan ölecek çaresiz.
Dönüp arkaya baktığımda
Sen ve ben mutsuz
Gülünç, ne şans
Kadersiz.
Bir çocuk gibi ağlıyoruz ikimiz.