Belki... Şiiri - Soner Gürler

belki denizi seyrediyorsundur,
belki uyudun,
belki de düşünüyorsun aşkını...

yağmurda yürüdüm senden ayrılınca.
gözlerim seni aradı
buraların karanlık, ıssız sokaklarında.
sevgimi, aşkımı,
sana olan çılgın hasretimi anlattım
gecenin karanlığına.

beni, usulca dinledi gece.
belki sen anlatamadın ona kendini, dedi...
gökler,
bir iki damla
daha indirdi yüzüme o an
gözyaşlarıma karışsın diye...

şimdi uzaklardayım,
ama belli mi olur,
dedim ya, belki...
belki demli bir papatya çayı kokusuyla gelirim aklına,
belki ılık bir yağmurla yağarım şehrine,
belki de deli bir rüzgarla eserim yüreğine...

sevinçten de ağlarmış insan,
ama bunu ben geç öğrendim.
belki gülmeyi de öğrenirim,
belki de böylesi en güzeli.

hep b e l k i...

yüreğimi düşünüyorum...
senle dolup taşan, şimdi sensiz kalan
yüreğim!
hadi o beni anlar.
ya, omuzlarım!
senin bir kez bile başını koymadığın omuzlarım...
asıl, onları nasıl avuturum...

Soner Gürler
24-01-2005