Belki..... Şiiri - İbrahim Tetik

Dönülmez yol'ların,çıkılmaz sokağın'dayım,
Her adımım bir dert,bir ızdırap sesi çıkarıyor,
Konusu olmayan,figüransız oynatılan film sanki hayat'ım,
Samimi,içten sandığım gülen yüz'ler de,sahte maskeler çıkıyor,

Hem herkesi,kendi terazim'le,tartma'ya çalışıyorum,
Oysa birisi kefenin,daim aşağıya çekiyor,
Yıllar'ca hayali,sahte sevgiler'le avutuluyorum,
Tiksinmiş artık kalbim,gerçekler'den bile iğreniyor.....

Söz'lerim kifayet'siz kalıyor,duygularım karşısın'da,
Ah! bir yenebilsem,içimdeki garip his'leri,
Yatmışım rüya'lara dalmışım,olmayan sabah'ın akşamın'da,
Yoramıyorum artık hayra,gördüğüm o güzel düş'leri.....

Gönül sema'mı kaplamış,zulmet'li bulut'lar,
Sağnak,sağnak yağdırıyor,içime hayat'ın acılarını,
Yine deşiliyor,kalbim'deki o eski iyileşmeyen yaralar,
Dindiremem sancılarını,alsam'da lokman hekim ilaç'larını.....

Bir teşhis koyamadım,gönül hastalığına,
Yok galiba çare,tüm uğraşlar nafie,
Hala akıl erdiremedim,imkanların imkansız'lığına,
Geride kaldım,yetişemedim,yol almış bak dert'siz kafile.....

Umudum kat'lı,göz'lerim hala yol'lar da,
Malum gelmeyeceği,ama bile bile kalbim nöbet'te,
Bir teselli bulamadım,gün,ay ve yıllar'da,
Gene nöbet'te kalbim,geliverirsin diye,zaman'sız bir vakît'te.....