Belki... Şiiri - Mehmet Tunçer

Yalın ayak..
Düşsem yollara ıslansam, üşüsem
Ayak tabanlarım kabarıncaya
Dizlerim dermansız kalıncaya
Senin şehrine
Senin sokağına
Pencerene bakan sokak lambasına kadar
Yürüyüp gelsem diyorum.
Haber vermesem, kapını çalmasam
Az sabretsem…
Seni kasvet basıncaya
Aklına düşünceye
O vakte kadar beklesen
Yüreğin daralsa
Perdeyi aralasan
Beni görsen diyorum…
Kaşların çatılsa kirpiklerin titrese
Unutsan, kırgınlığı gülümse sen
Dudakların geldin ha diye mırıldansa
Ayakların bana doğru adım atsa
Kolları açsan
Yüreğin kıpır kıpır
Sarılsan diyorum….
Olmaz mı?
İmkânsız mı?
Olsun be deli kız
Sen yinede iste benim gibi
İstemek…
Düşlerle umutlanmak
Umut etmekte, olmalı yaşamda
Hep ciddi ciddi
Nasıl çekilir bu dünya…