Belki Şiiri - Emrullah Çelik

Her Gün Kendime Yeni Bir Beyaz Sayfa Açıyorum
İçin de sen olan.
Anladım Ki Sayfa Siyah Dahi Olsa
İmzayı Atan Kalemin Rengidir, yazdıklarım
Ayrılıgın rengını yazarak
Şehirleri sokakları adım adım
Boynu bükük gezerek öğreniyorum
Kaldırımların rengıne aldırmadan
Halime acıyarak.
Bir ses beklemek senden.
Soluk beklemek.
Suskunluğun en acımasız olduğu zamanlardayım.
Hiç bu kadar uzun susmadın sevdiğim
Hiç bu kadar uzun gitmedin bilmediğim yerlere,
Gözlerimi götürmeden yanında!
Yalnızca çocuklar ağlar ve yalnızca Allah affeder...
Cehennem boştu kötüler yokken,
Bir umuttu yanlızlık
Bir şeyleri paylaşamamaktı belki,
Gözler dalıp giderken, yaralı bir serçeye ağlayan bir buluttu belkide,
Belki belkilerle dolu bir hayattı bu...
Be gecenin karanlığında yürürken
Yıldızlar ağıtlar yakıp
Ay ağlıyordu.
Belki
Bütün insanları sevebilirdim,
Sevmeye senden başlamasaydım.
Her Gün Kendime Yeni Bir Beyaz Sayfa Açıyorum