Belki Şiiri - Muhlis Orhan

BELKİ

Gitme yüreğimin ucu.
Sana bir hikâye anlatırım.
Bak yakında gidiyorum…
Buğu çöker gözlerinin çukuruna,
Bir daha bulamazsın.
Belki o hikaye ben olurum.

Hikaye bu ya.
Gelecek zaman içinde
Bir gün yolda gidersin.
Yağmura tutulur ıslanırsın.
Bir mağaraya sığınırsın.
Ve bir çoban gelip sana ateş yakar.
Kurulanır ısınırsın…
Keçeye oturup ekmeğini yersin.
Üstüne bir çay demler.
Geceye kalırsın.
Sevdalanırsın…
Sarılır yatarsın…
Belki o çoban ben olurum.

Sonra evine gidersin.
Serin bir yaz akşamı.
Benimle yaşıt bir ay doğar.
Senin gibi ondördüne gelir.
Ve yorgundur…
Henüz gelmiştir.
Dünyanın öbür ucundan,
Rio da karnaval görmüş,
Paris te aşıklara ilham vermiştir.
Ağirofta bir yolcuya ışık olmuştur.
Okyanusları aşmış,
Yüreğinde gelgitler oluşturmuştur.
Sıkılmışsın…
Belki o giden,
Belki o gelen ben olurum.

Sessiz ve kararsız bir aşkla bakarsın.
İçin ürperir.
Elini uzatırsın.
Biraz daha,
Biraz daha uzatırsın.
Hepsi bu kadar…
Hikaye bitti.
Gidebilirsin.
Kendine ve aya iyi bak.
Umarım yakalarsın.
Kim bilir…
Belki o ay ben olurum.