Belki... Şiiri - Serdar Atasever

Anladım ki ölmüş içimizdeki heyecanlar
Yok artık ayrıldıktan sonraki özlemeler ağlamalar
Teli özelden arayıp arayıp hala aklımdasını hissettirmeler
Anladım sevgili anladım sen beni sevmemişsin
Unut tamam mı aklına bile gelmesin
Kız kulesinde oturup istanbuldan korkuşumuzu
Aklına bile getirme sen mutlu olucaksın diye
Tavla da bıkmadan usanmadan oynayıp,
Defalarca sana yenilmekten bıkmadığımı.
Özlemini bile duyma ellerimin sıcaklığının
Artık zayıflaman gerek be sevgili...
Her pazar iskender yemek için,
Laleliye gideceğin bir sevgilin olmayacak,
Beşiktaş artık hiç bir maçını kazanmıcak
Sana inat olsun diye
Papatya mevsimi gelip geçiçek
Mevsimi olmasada sana papatya bulan bir sevgili bulamicaksın
Hiç kimse sana sarıldığında beş dakika kokunu içine çekmicek
Ve hiç bir arkadaşın
Seni benim kadar sevmicek
İstanbulun ne NEŞESİ seni benim kadar güldürür
Ya da o sıcakta MELTEM i seni benim kadar serinletir.
Benden vazgeçipte vazgeçemediğin herşeyden
Bir gün ah ediceksin
Neden aramadım diyeceksin
Ama o zaman vazgeçmiş olucağım senden
Şimdi hüzünlü şarkılara satıyorum seni
Ve her geçen gün bir hücremden seni çıkartıyorum