Belki Şiiri - Kıvanç Demirel

Gözlerinin alabildiğince uzak olduğu soğuk bir evin,soğuk balkonunda,
Yatağında asla o eski sıcaklığı bulamayacağını bilerek,
Uyumak zorunda olmak.
Kimsenin sana dur diyemeyeceğinden emin olmana rağmen,
Uzak bir deniz kenarında,hayallerinde onunla paylaştığın ama şimdi yalnız olduğun o evden hiçbiryere gidememek,
Ona gidememek.
Bir sabah saat beşte uyanıp,yanında onu değil hayalleri bulmak,
Yalvaran gözlerden,yalan cümlelerden,yokluk dolu kişiliklerden sıyrılıp,
Olan biteni hiç anlamamış hayata bakir,o çocuk olmak,
Onunla olmak.
Beyazlayan saçların fener olduğu hayatının herhangi bir iş dönüşünde,
Dikiz aynasından kendine bakıp 'neden' demek,
Nedenlerinden kaçmak.
Hayat senden hep aynı şeyleri isterken,hayattan kaçmak,hep kaçmak
Kaçarken umutlara takılmak,hayallere dalmak,aşık olduğun ana koşmak,
Ona koşmak.
Ağlıyorken süzülen yaşlarını yok sayıp,ben ağlamadım demek,
Kendi kendine yalan söylerken,ona sarılmak,ondan ayrılamamak,
Yalanda olsa,hayal de olsa, gözlerin kapalı ve onunla olmak.
Sonsuz olmak..