Belki Şiiri - Ayhan Hız

Düşmanı görmüş gibiydi kara gözleri.
Alev saçıyor yakmaya sanki.
Belki de daha kötü.
Kara dilekler geçiyordu usundan...

Dahası var..
Belki kül olup karışmamı toprağa.
Belki yağmurlarca ağlamamı,
bilmediğim,daha başka şeyleri...

Neden kara gözler alev saçardı?
Usu kötülüğe çalışır,neden?
Benimde hayallerim olsun istedim;
yuvamda yoldaşım,
bacamda duman...

Meyhaneden berbat yerde yıkıldım
Ne arayan,ne soranım var.
Ne alevli kara gözler,
Ne ağlamamı istiyen yar.
İçimi dökmeye ne sırdaş,
Ne de yuvamda bekliyen bir yoldaş var.

Yokk! ..
Yok bile yoklar ülkesinde gezinir.
Belki diyorum; bir haber gelir, uzak diyardan.
Kuşlar uçar batıya, onun yurdundan.
Belki diyorum ümitle, kara gözlüm.
Belki, giriverir kapımdan...

(Domaniç-23.12.1976)