Belki Şiiri - Aylin Boğa

Okşadı yanağımı
Titreyerek süzülen,
Bir kelebeğin meltemi
Beyaz kanatlarının.

Oluverdim
Serin bir köpük,
İnatla kumsalla öpüşen
Denizin dalgalarının.

Bıraktım kendimi
Göğün mavi sonsuzluğuna
Savruldum
Nefesiyle rüzgarın,
Pamuk tarlalarında.

Bir çiğ tanesiydim bu defa
Güneşin uyanışında,
Kayıverdim
Bir gülün yaprağından
Çim kokulu toprağa.

Sardı çağlayan beni
Gürleyen kollarıyla,
Eşlik etti nehir
Kıvrılıp giden yumuşaklığıyla.

Ulaştım kırmızılaşan güneşe
Birlikte girdik
Ufkun altındaki yalnızlığına.

Uzattı yıldızlar ellerini
Uykuya kapattı gözlerimi
Uyanırım gene belki
Başka aydınlık bir sabaha.

2 Haziran /1994